Kategoria:
Materiały budowlane ,
Beton,
Technika zamocowań
Rodzaj i struktura materiału budowlanego, w którym będą mocowane dyble, w sposób zasadniczy decyduje o ich wyborze.
Mur jest materiałem wielowarstwowym, składającym się z bloków i zaprawy. W przypadku starych murów bloki wykazują często większą wytrzymałość na ściskanie niż zaprawa, tak że powinno się dążyć do wykonywania mocowań w blokach a nie w zaprawie. Wyróżnia się cztery rodzaje bloków murarskich.
1. Bloki pełne o zbitej strukturze
To materiały znakomicie nadają się do mocowania dybli, ponieważ przeważnie nie mają pustych przestrzeni i są bardzo wytrzymałe na ściskanie. (Bloki mające do 15% pustej przestrzeni, np. wgłębienie do przenoszenia, są uważane za bloki pełne).
2. Pustaki o zbitej strukturze (pustaki otworowe)
Najczęściej są one wytwarzane z materiałów o takiej samej wytrzymałości na ścianie, jak bloki pełne, tyle tylko, że mają one puste przestrzenie. Jeśli mają one przenosi większe obciążenia, to należy użyć specjalnych dybli, np. takich, które łączą puste przestrzenie lub je wypełniają.
3. Bloki pełne o porowatej strukturze
Te materiały maja najczęściej niewielką wytrzymałość na ściskanie i bardzo dużo porów. Także w tym przypadku w celu uzyskania optymalnego zamocowania należy zastosować specjalne dyble, np. o dużej powierzchni rozporowej lub łączące się z materiałem.
4. Pustaki o porowatej strukturze
Charakteryzują się niewielką wytrzymałością na ściskanie, pustymi przestrzeniami i porami. W przypadku tych materiałów należy szczególnie starannie dobrać i zamocować odpowiedni dybel. Np. dybel z długą strefą rozporową lub kotwy wklejane, dopasowujące się kształtem do podłoża.
5. Płyty i arkusze (płyty budowlane)
Do kolejnej grupy należą cienki płyty budowlane o niewielkiej wytrzymałości (np. płyty gipsowo-kartonowe: ”Rigips”, ”Knauf”, ”Gyproc", "Norgips”; płyty gipsowo-pilśniowe: ”Fermacell", "Rigicell”; płyty wiórowe, płyty pilśniowe twarde, sklejka itd.). W tym przypadku należy wybrać dyble, które przenoszą siłę dopasowując się kształtem do podłoża, tzn. zakotwiają się zwykle w pustej przestrzeni z tyłu płyty. Nadające się do tego dyble nazywane są zwykle dyblami do pustych przestrzeni.